poezja w ruchu: a może już nigdy nie wrócimy

fragm. Fernando Pessoa

Mieć co jeść i pić, gdzie mieszkać i trochę wolnego czasu, aby marzyć, pisać, spać, o co więcej mogę prosić bogów, czego więcej oczekiwać od losu? /

Człowiek może, jeśli posiada prawdziwą mądrość cieszyć się widowiskiem całego świata, siedząc na krześle, nie umiejąc czytać, nie rozmawiając z nikim, używając tylko swych zmysłów i posiadając duszę, która nie zna smutku. Trzeba monotonną egzystencję uczynić taką, aby nie była monotonna. Uczynić powszechność nieszkodliwą, aby najmniejsza rzecz stała się rozrywką.

Strony

2011/08/23

a może już nigdy nie wrócimy

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz